rozdział 4

Na początek rozdziału, krótkie sprawozdanie z miesiąca, w którym Miranda była w śpiączce. Wystraszona własnym postępkiem Mery uciekła z domu, szuka jej policja. Podobno niejaka Mery Peace przekroczyła granice kilku krajów stąd. Miranda była pod ciągłym okiem rodziny i przyjaciół. Dwa razy odwiedziła ją cała klasa ze szkoły. Codziennie o 21.00 przychodził na równą godzinę Russel. Przynosił jej świeże kwiaty codziennie z nadzieją, że się wybudzi. Nie tracił nadziei, gdy przychodził, a ta wciąż leżała nie ruchomo. Kilka razy odwiedził ją nawet Jeremie. Tego tajemniczego ćpuna, którego prawdziwej strony nikt jeszcze nie zna wszyscy polubili. Zachowywał się czasami wręcz podejrzliwie miło i przyjemnie. Niestety po kilku ważnych telefonach, które odbierał i rozmawiał zawsze w samotności cicho dowiedzieli się, że ma kontakt z Mery. Gdy zaczęli go nachodzić, uciekł. Prawdopodobnie do Mery.

-"Co się stało?"- powiedziała ledwo przebudzona Miranda. Była 21:34, czyli obok niej był... Russel. Usiadł koło Mirandy i pogłaskał ją po twarzy.
-"Jak się czujesz?"- zapytał troskliwie.
-"Wspaniale, jak nigdy dotąd"- odpowiedziała ironicznie.
-"Zawołam pielęgniarki i zadzwonię po rodziców"-
-"Nic nie rób, zostań"- powiedziała i pocałowała Russela
W końcu nadeszła 22:00 weszła pielęgniarka i nie spoglądając na Mirandę, ani Russela, tylko zapisując coś na jakiejś lekarskiej karcie powiedziała obojętnie:
-"Koniec czasu na odwiedziny, cisza nocna, żegnamy i zapraszamy jutro, lub już teraz do sali poczekań, gdzie może pan spać."- mówiła to tak, jakby co dwie minuty musiała to mówić, czyli bardzo rutyna lnie. Mówiąc słowa: "pan spać", podniosła wzrok, pierwsze co, spojrzała na Russela, jednak widząc Mirandę rzuciła wszystko i pobiegła po lekarza. Lekarz badał ją dobre parę minut. Nagle wbiegli rodzice krzycząc imię córki i rzucając się jej na szyję.
-"Mamo, nie skosiłam tego trawnika"- powiedziała żartobliwie.
-"Nie szkodzi"- odpowiedziała matka śmiejąc się.
Nagle do tego wszystkiego wszedł policjant. Miranda zauważyła, że Russel gdzieś zniknął. Nie martwiąc się, słuchała policjanta:
-"Znaleźliśmy Mery. Popłynęła promem do północnej Eropy. Przebywała z niejakim Jeremiem w Niemczech.Została importowana helikopterem. Będzie na komisariacie za dwie godziny."- wszyscy odetchnęli w ulgą. Wydawałoby się, że same dobre wiadomości, jednak na drugi dzień rano, Mery weszła do pokoju Mirandy, która spała w swoim łóżku i przytuliła ją.
-"Omg, to nie w twoim stylu mnie przytulać, spadaj!"- powiedziała w żarcie, obie się śmiały.
Rozmawiały o wszystkim jakieś 2h. Mery opowiadała jej o podróży promem i wycieczce do Niemiec.
-"Słuchaj muszę Ci coś powiedzieć..."- zaczęła, jednak przerwała im mama, która weszła do pokoju ze śniadaniem na tacy.
-"Cześć Mery, uciekinierko"- powiedziała poważna mama, nie witając się z córką. Mimo, że widziała ją miesiąc temu, bo to ojca wczoraj przeprosiła i to on odebrał ją z komisariatu w nocy.
Miranda -"Coś mówiłaś?"
-"Jestem w ciąży"- odpowiedziała. Miranda wypluła bułkę na ziemię.